Eline woont samen met vriend Jaap en flatcoated retriever Mila. Hun dochter Biki studeert in Rotterdam, maar woont nu tijdelijk thuis in Maastricht. Zoon Zevus heeft het gezellig in zijn studentenhuis in Eindhoven en komt soms op bezoek. Al met al best een groot gezelschap voor de kleine woning die ze huren tot hun nieuwe huis klaar is. Daarom wisselt Eline thuiswerken graag af met werkdagen op kantoor.
In de flow komen
Het was natuurlijk nooit de bedoeling om met drie volwassenen en een hond fulltime in dit kleine huisje te gaan wonen én werken. Dat zorgt wel voor wat uitdagingen. 1,5 meter afstand houden is hier sowieso lastig. Als ik thuis werk doe ik dat in de woonkamer en dan zit ik al snel midden in een college of presentatie van Biki. Het is leuk om wat mee te krijgen van de opleiding van je kind, maar het leidt wel af. En als iedereen volop online is, gaat de wifi vaak haperen. Ik ben dus graag op de Kommel. Daar kom ik makkelijker in mijn flow en blijf ik er ook in.
Werkplek in de woonkamer.
Lunch in het zonnetje.
Liever live
Thuis werken deed ik voor corona ook geregeld omdat het ideaal is voor activiteiten als schrijven en research. Nu merken we dat er remote veel meer mogelijk is dan we tot nu toe benutten en dat het ook best wat voordelen brengt. Voor activiteiten als co-creatie en brainstormen zie ik echter ook wel beperkingen. Ik mis dan de levendigheid van fysieke samenwerking en de energie die je elkaar live kunt geven. En gaan we wel echt de diepte in? Halen we alles uit een discussie? Daar ben ik nog niet uit.
Plezier in koken
Net als Carlijn vind ik eten nu extra belangrijk. We hebben in ons tijdelijke huis een klein keukentje dat bepaald niet ideaal is om lekker in te koken, maar dankzij een klein zetje van corona ben ik alsnog in de stemming gekomen. We eten zo goed als vegetarisch met inspiratie van Ottolenghi, Fearnley Whittingstall, Jamie en Sodha. Op mijn verjaardag bestelden we eten bij een lokaal restaurantje. Thuis uit eten! Dat was echt heel leuk en feestelijk.
Genieten van thuis uit eten.
Biki op het basketbalveldje.
In beweging blijven
Dat de sportschool dicht is, is voor mij echt een gemis. Normaal ga ik daar toch zo’n 2 à 3 keer per week naar toe. Gelukkig hebben we een basketbal en een veldje in de buurt waar we 's avonds aan onze basketbal-skills werken. Daarnaast ga ik af en toe hardlopen en wandel ik veel met de hond. Voor Mila is er überhaupt geen corona. Als je door het Heuvelland wandelt is het bijna alsof alles weer normaal is. Nou ja, totdat je iemand tegenkomt die meteen diep een wei in schiet.
Blik op de toekomst
Wat ik mooi vind om te zien is dat de high pressure eruit wordt gedrukt. Er is tijd voor bezinning. Het is te hopen dat we dit moment aangrijpen om er goede acties uit te halen. Want het zou doodzonde zijn als alles straks gewoon weer teruggaat naar hoe het was. Je zou bijna willen dat er naast het Outbreak Management Team ook een team komt dat vol op rethinking the future gaat zitten. Er is straks zoveel te fixen op het gebied van zorg en economie dat het waarschijnlijk een zware last zal blijken te zijn. Maar als er een moment is… dan is het nu.